ေရွာင္းက်န႔္ အိပ္ရာထက္မ်က္လုံးမ်ားမွိတ္ထားလ်က္ ခႏၶာကိုယ္ကိုတစ္ပတ္လွည့္လိုက္သည့္အခိုက္ရင္ထဲလွပ္ခနဲျဖစ္၍ လန႔္ၿပီးနိုးလာ၏။အိပ္ရာ၏အတြင္းပိုင္း၌ ဝင္အိပ္ခဲ့ေသာ္ျငား ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက သူ၏ကိုယ္မွာေ႐ြ႕လာသည္မသိ၊တစ္ဖက္ျခမ္း၌ခံထားေပးမည့္သူမရွိသည့္အခါ အိပ္ရာႏွင့္ဆက္ေနေသာ ေလွကားသုံးထစ္မွ လိမ့္က်ေတာ့မလိုျဖစ္ခဲ့တာျဖစ္၏။
မနက္လည္းေရာက္ေနၿပီျဖစ္၍ ေရွာင္းက်န႔္ဆက္မအိပ္ေတာ့ဘဲ အိပ္ရာထက္ထထိုင္လိုက္သည္။
ေရွာင္းက်န႔္၏စိတ္ထဲအင္မတန္လြတ္လပ္ေပါ့ပါးေနသည္။ခါတိုင္းဆိုလွ်င္သူ၏မ်က္ႏွာသည္တံတိုင္းကဲ့သို႔မာေၾကာေသာရင္ဘတ္ကိုမ်က္ႏွာအပ္၊သူ၏ခႏၶာသည္ သန္မာသည့္လက္မ်ားၾကားရစ္ေႏွာင္ပတ္လ်က္၊စိတ္က်ဥ္းက်ပ္လြန္းစြာနိုးထခဲ့ရတာျဖစ္၏။
ယခုအခါတြင္ေတာ့ အေႏွာင္အဖြဲ႕မ်ားကင္းရွင္းသည္ သာမက၊ မျမင္ခ်င္သည့္မ်က္ႏွာကို မျမင္ရဘဲ နိုးထလာရျခင္းေၾကာင့္ မနက္ခင္းသည္အင္မတန္သာယာၿပီးက်က္သေရအျဖာျဖာႏွင့္ျပည့္စုံသည္ဟု ခံစားေနရျခင္းျဖစ္၏။
"႐ႊီ..."
ေရွာင္းက်န႔္ ေျခလက္မ်ားကို အေၾကာအျခင္ဆန႔္တန္းၿပီးေနာက္ အိပ္ေဆာင္ထဲမွာရွိေနေသာ ကုကူေလးကိုေလခြၽန္သံေလးျဖင့္ေခၚလိုက္သည္။ေရွာင္းက်န႔္နည္းတူပင္ လြတ္လပ္ျခင္း၏အရသာကို သိေနသည့္အလားအိပ္ေဆာင္ထဲခုန္ေပါက္လို႔ေနသည့္ ကုကူမွာလည္း ေခၚသံၾကားသည္ႏွင့္ေတာင္ပံအစုံကိုတဖ်တ္ဖ်တ္ ခတ္၍ပ်ံသန္းလာ၏။
"က်န႔္က်န႔္...က်န႔္က်န႔္..."
သူ၏ႏွာေခါင္းထိပ္ေလးကို ႏႈတ္သီးဖ်ားေလးႏွင့္က်ီဆယ္လို႔ေနသည့္ ကုကူေၾကာင့္ေရွာင္းက်န႔္ၿပဳံးလိုက္ သည္။တစ္ေယာက္စကားတစ္ေယာက္နားလည္သကဲ့သို႔ အျပန္အလွန္ေျပာေနၾကရင္း...
"လူယုတ္မာ...ငရဲက်မယ့္လူ..."
ကုကူ၏ႏႈတ္၌စြဲၿမဲေနၿပီျဖစ္သည့္အေခၚအေဝၚတခ်ိဳ႕ထြက္ေပၚလာသည့္အခါ...
"ငရဲက်မယ့္လူလား...မရွိဘူး...ငရဲတြင္းနက္ေအာင္ သြားထပ္တူးေနတယ္...သတိရေနရင္ လိုက္သြား..."
YOU ARE READING
Ineluctable
Randomရိုးတံနက်နက် စံပယ်တစ်ပွင့်သည် ကေသရာဇာ၏ နှလုံးသားအလယ်ဗဟိုတွင်တည့်တည့်စိုက်၏။ Cover Photo Crd:
