မ်က္ႏွာေပၚက်ေရာက္လာသည့္ေနေရာင္ေႏြးေႏြးေၾကာင့္ေရွာင္းက်န့္မ်က္ခြံမ်ားလႈပ္လာ၏။နိုးေနေသာ္လည္းမ်က္လုံးမ်ားမဖြင့္ေသးဘဲ ေနေရာင္ႏွိုး၍မနိုးရတာဘယ္ေလာက္ၾကာေနၿပီလဲဟုေတြးေနၿပီး႐ုတ္တရက္သူ႕အခန္းထဲကိုဘယ္သူေရာက္ေနတာလဲဟုေတြးမိသြားသည့္အခါမ်က္လုံးမ်ားကိုကေယာင္ကတမ္းဖြင့္လိုက္သည္။
"နိုးၿပီလား က်န့္..."
အခန္းလိုက္ကာကို ေဘးကပ္ကာႀကိဳးစည္းေနရင္းေမးလာသည့္ ဒီေယဂို ကိုေရွာင္းက်န့္ၾကည့္လို႔ေနသည္။စိတ္ထဲ၌ အိပ္မက္လား တကယ္လားဇေဝဇဝါျဖစ္လို႔ေနကာ မည္သည့္စကားတစ္ခြန္းမွမဆိုမိ။
"ခ်ိဳးမယ့္ ေရျပင္ထားေပးၿပီးပါၿပီ..."
ေနာက္တစ္ေခါက္ထပ္ထြက္လာသည့္စကားသံေၾကာင့္ေရွာင္းက်န့္အတပ္သိသြားရသည္။ဒါဟာအိပ္မက္မဟုတ္တဲ့လက္ေတြ႕။
"ဘယ္တုန္းက ျပန္ေရာက္လာတာလဲ..."
ေရွာင္းက်န့္၏ေလသံမွာပုံမွန္သာျဖစ္သည္။လက္လွမ္း၍ ဒီေယဂိုထံမွ ေရတစ္ခြက္ေတာင္းယူလိုက္ၿပီး လက္ထဲေရခြက္ေရာက္လာသည့္အခါမွ...
"ျဖန္း..."
ဒီေယဂို၏မ်က္ႏွာတည့္တည့္ကိုေရွာင္းက်န့္ေရျဖင့္ပက္လိုက္၍ တစ္ဆက္တည္းမွာပင္ မ်က္ႏွာလည္သြားသည္အထိရိုက္ခ်လိဳက္သည္။
"မင္းကို ငါျပန္လာခိုင္းမိလား..."
"ေတာင္းပန္ပါတယ္..."
ေရွာင္းက်န့္ အိပ္ရာထက္မွထ၍ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားကာ မ်က္ႏွာသစ္သြားတိုက္ျခင္းသာလုပ္ၿပီး ဒီေယဂိုျပင္ထားေပးသည့္ေရကိုေယာင္၍ပင္ထိေတြ႕ခဲ့ျခင္းမရွိ။ကိုယ္ေပၚမွ အဝတ္အစားတို႔ကိုခြၽတ္ကာ ေရခ်ိဳးဝတ္စုံကိုသာလဲလွယ္ဝတ္ဆင္ၿပီးလွ်င္ေရခ်ိဳးခန္းအျပင္သို႔ျပန္ထြက္ခဲ့ၿပီး ဝိုင္ခြက္ထဲ ဝိုင္တစ္ဝက္ခန့္ျဖည့္၍...
"ဒီတိုင္းရိုးရိုးတန္းတန္း ငါ့ကိုသတိရလို႔ျပန္လာတာမလား...မင္းအေဖေတြနဲ႕ပတ္သက္ဖို႔ျပန္လာတာေတာ့မဟုတ္ဘူးမလား..."
ဒီေယဂိုကိုေရွာင္းက်န့္စူးစူးဝါးဝါးၾကည့္ကာေျပာၿပီး ဝိုင္ခြက္ကိုကိုင္လ်က္ အခန္းျပင္သို႔ထြက္ကာသူ႕အိပ္ခန္းႏွင့္ဆန့္က်င္ဘက္ျဖစ္ေသာ အခန္းတစ္ခုဆီသို႔ဦးတည္ေလွ်ာက္သြားသည္။အခန္းတံခါးကိုေခါက္လိုက္ၿပီးမၾကာခင္မွာပင္ တံခါးလာဖြင့္သည့္အခါ ေရခ်ိဳးခါနီးပုံျဖစ္ေနေသာ ဝမ္ရိေပၚကိုၾကည့္ေနမိ၍...
YOU ARE READING
Ineluctable
Randomရိုးတံနက်နက် စံပယ်တစ်ပွင့်သည် ကေသရာဇာ၏ နှလုံးသားအလယ်ဗဟိုတွင်တည့်တည့်စိုက်၏။ Cover Photo Crd:
