မနက္ ၂ နာရီအခ်ိန္ျဖစ္သည္။
အိပ္ရာထက္ပက္လက္အေနအထားျဖင့္ မ်က္လုံးမ်ားကိုမွိတ္ထားလ်က္အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္ဟုထင္ရေသာေရွာင္းက်န့္သည္အိပ္မက္ဆိုးတစ္ခု၏ေျခာက္လွန႔္မႈေအာက္ ေခါင္းကိုဘယ္ညာခါရမ္းလို႔ေနသည္။
ၿခဳံထားသည့္ေစာင္ကိုဆုပ္ထားသည့္လက္မ်ားသည္ က်ိဳးေၾကလုမတတ္တင္းၾကပ္လို႔ေနကာ တစ္စုံတစ္ခုမွ လြတ္ေျမာက္ဖို႔အသည္းအသန္ႀကိဳးစားေနရသည့္အခါနဖူးစပ္တို႔သည္ေခြၽးစို႔လာၿပီး နာက်င္မႈကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားဟန္ကိုက္ထားမိသည့္ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းသည္ ေသြးေျခဥစျပဳလာ၏။
ေမတၱာတရားဟူသည္အလ်င္းမပါ။ၾကင္နာျခင္းဟူသည္ တစိုးတစိမရွိ။
ေဒါသဆန္သည့္မ်က္ဝန္းမ်ားျဖင့္သူ႕ကိုအုပ္မိုးစိုက္ၾကည့္ေနသည့္လူသည္ သူ႕အား အလိုမတူအဓမၼဆန္စြာဖ်က္ဆီးေနသည္။သူ႕အေသြးအသားတို႔သည္အညွာအတာမဲ့ ရွိုက္သုံးခံေနရမႈေအာက္မွာ ခန္းေျခာက္လုနီးနီးျဖစ္လာသည္။သူ၏စိတ္ဓာတ္တို႔သည္ေခ်ာက္ကမ္းပါးတစ္ခု၏အေမွာင္မိုက္အနက္ရွိုင္းဆုံးေနရာသို႔ထိုးေဖာက္၍ ဟိုးငရဲဘုံထိေရာက္ေအာင္ပင္တစ္စစီက်ိဳးပဲ့ခုန္ဆင္းလို႔ေနသည္။
ဒါဟာအိပ္မက္။ဒါဟာအိပ္မက္တစ္ခုျဖစ္သည္။အိပ္မက္ေပါင္းမ်ားစြာထဲမွာမွ သူဘယ္ေသာအခါမွ ေနာက္ တစ္ေၾကာ့ျပန္မေရာက္လာေစခ်င္သည့္ အတိတ္အိပ္မက္တစ္ခုသည္ သူ႕ဆီဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေနာက္ တစ္ေခါက္ထပ္ေရာက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
"ဟင္း~~"
ေရွာင္းက်န႔္ အသည္းအသန္႐ုန္းကုန္ေနၿပီးမွ မသိစိတ္ ကိုသိစိတ္ကတျဖည္းျဖည္းအနိုင္ယူလာဟန္ရွိကာကိုယ္ကိုယ္ကိုယ္သတိေပးစကားမ်ားဆင့္ကာဆင့္ကာေျပာ၍လႈပ္ႏွိုးေနသည္။
နိုးထဖို႔သင့္ၿပီ။ဤမွ်ေလာက္ခံစားၿပီးရင္နိုးထဖို႔သင့္ ေနၿပီျဖစ္သည္။
ဒီညအဖို႔သူ႕ဝဋ္ေႂကြးေက်ၿပီဆိုလည္းဒီဝဲဂယက္ထဲကေန လြတ္ေျမာက္ခြင့္ေပးပါေတာ့...!!!
ရင္ထဲမွနာက်င္စြာအသံတိတ္ေအာ္လိုက္သံႏွင့္အတူ ေရွာင္းက်န႔္အိပ္မက္ဆိုးမွ လန့္နိုးလာသည္။အိပ္မက္ထဲ႐ုန္းကန္ခဲ့ရမႈေၾကာင့္ေက်ာျပင္တစ္ခုလုံးေခြၽးေစးမ်ား႐ႊဲနစ္လို႔ေန၍ ရင္အစုံသည္နိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္ ျဖစ္ေနသည္။ယာဥ္တိုက္မႈ၏ဒဏ္ျဖစ္ေသာညာဘက္ လက္သန္းအဆစ္သည္လည္းမခံရပ္နိုင္စြာကိုက္ ခဲ၍ေန၏။
YOU ARE READING
Ineluctable
Randomရိုးတံနက်နက် စံပယ်တစ်ပွင့်သည် ကေသရာဇာ၏ နှလုံးသားအလယ်ဗဟိုတွင်တည့်တည့်စိုက်၏။ Cover Photo Crd:
