⚜️កម្មស្នេហ៍ជម្រៅបេះដូង⚜️[ ផ្អាកUpdate]

26:ស្រឡាញ់រឺអត់?

<លោកស្រឡាញ់ខ្ញុំហេ៌?>

<យើងនិយាយប៉ុន្នឹងទៅហើយ នៅមកសួរដដែលៗទៀត?> នាយស្រដីទាំងគេចក្រសែរភ្នែកមិនសម្លឹងចំ ប៉ុន្តែគិតថាបែបនេះអ្នកខាងនោះជឿរឺ? វាម្ដេចនឹងអាចទៅបើគេស្អប់ខ្លួនថ្នាក់នេះ សុខៗមកនិយាយថាស្រឡាញ់?

<..មិ-មិនជឿទេ! លោកកុហក> ត្រូវហើយគេមិនមែនជាក្មេងបៀមដៃឯណាដែលនាយមកនិយាយថាស្រឡាញ់ក៏ជឿភ្លាមនោះ? តើវាម្ដេចនឹងអាច ភ្លេចអតីតកាលបាន? ម្យ៉ាងវាលឿនពេកហើយ។

<ចង់ឲយើងបញ្ជាក់ទេ?~>
<...> ស្ងាត់មាត់ជំនួសឲការសម្លឹងមុខបែបជ្រួញចិញ្ចើមជាប់ គេតាមនាយមិនទាន់ហើយក៏នៅតែមិនយល់នៅសុខៗមកបែបនេះ សួរថាគួរជឿចិត្តរឺអត់?

<បាន!..សឺតៗ~..ប៉ុន្នឹងតើជឿបានទេ-សឺត~> នាយលើកដៃទាំងគូរបស់ខ្លួនទៅចាប់មុខរបស់ថេយ៉ុង ឱនទៅថើបយកៗគ្មានចន្លោះមើលទៅដូចជាឈ្ងុញថ្ពាល់ណាស់ហើយ កណ្ដាលផ្លូវសាធារណៈតែម្ដងមិនចាំបាច់ខ្មាស់អ្នកណាទេ><

<ហឹស-លោក!..ហឹសៗ-ធ្វើឆ្កួតស្អីនឹងឈប់ទៅស្រគៀមុខណាស់> ថេយ៉ុងឃើញនាយបែបនេះក៏ប្រែទៅជាសើចហាក់សប្បាយខ្លាំងណាស់ ទាំងដែលភ្លេចគិតថាខ្លួនមិនចូលចិត្តគេផងនឹង-,-

<ប៉ុន្នឹងតើជឿបានរឺនៅ? បើនៅតែមិនជឿទៀតយប់នេះបញ្ជា*..>
ផាច់!!~
<ឆ្កួតសតិ~> គេដឹងថានាយចង់សម្ដៅដល់អ្វីក៏រហ័សកាត់ផ្ដាច់លើកដៃទៅវាយដើមដៃនាយបន្តិច។

<បើបាត់ខឹងហើយទៅវិញ!> ថារួចគេក៏លើកដៃឡើងដើម្បីឲរាងតូចកាន់។

<ខ្ញុំនៅតែមិនជឿលោកអញ្ចឹង ប៉ុន្តែខ្ញុំនឹងចាំមើលទង្វើរដែលលោកបង្ហាញមកកាន់ខ្ញុំ> គេឈប់លេងសើចសម្លឹងទៅចំភ្នែកនាយពោលឡើងដោយមានម្ចាស់ការ មុននឹងដើរបកក្រោយទៅហាងវិញដោយមិនបានកាន់ដៃនាយឡើយ, ត្រូវហើយព្រោះគេមិនមែនកូនក្មេង ដូច្នេះគេត្រូវតែចាំមើលចរឹកដែលនាយបង្ហាញមកកាន់គេថាពិតជាស្រឡាញ់គេមែនរឺនិយាយតែមាត់? បើនិយាយឲចំគេនៅមើលចិត្ត។ ចំណែកឯរាងក្រាស់ក៏មិនមាត់ឈរសម្លឹងដំណើររបស់គេពីក្រោយដោយក្រសែរភ្នែកនឹកស្មានមិនត្រូវ។
     @ ពេលយប់នៅភូមិគ្រឹះចនអាល់បឺតខារ៍
   ថេយ៉ុងគេពិតជាមិនបានទៅធ្វើការមួយថ្ងៃពេញដូចសម្បីរបស់ជុងហ្គុកដែលបានហាម គឺនៅម៉ង់ៗក្បែរនាយបាត់មួយនាទីមិនបានស្អិតដូចតុកកែជាគ្នា។